Belgrad Ormanı, Çatalca Yarımadası'nın
en doğu ucunda, İstanbul ilinin Avrupa Yakası'nda yer alan doğal oluşumlu
ağaçlık bölgedir. Doğusunda İstanbul Boğazı, kuzeyinde ise Karadeniz doğal
sınırlarıdır. Bizans ve Osmanlı döneminde İstanbul'a içmesuyu sağlayan en
önemli kaynakken; günümüzde kente sağladığı su kentin gereksiniminin çok
altında olduğu için daha çok rekreasyonel işlevi ağır basmaktadır.
Orman adını, Kanuni Sultan Süleyman'ın
Sırbistan seferi dönüşü beraberinde getirdiği Belgradlıların yerleştirildiği
Belgrad köyünden almaktadır. Köy sakinlerinin su kaynaklarını kirlettiği
anlaşılınca padişah buyruğuyla köy taşınmış; bu tarihten sonra ormanın ve
barındırdığı su kaynaklarının korunması için ilk kez resmî önlemler alınmıştır.
Denizden yüksekliği fazla olmamasına
karşın yoğun yağış alan bir bölge olan Belgrad Ormanı, Orta Avrupa ve Akdeniz
iklimleri arasında geçiş özelliği göstermektedir. Ormanın bu niteliği, farklı
bitki türlerinin aynı alanda iç içe büyümesine olanak sağlamaktadır. Ormanın
bitki varlığı genel olarak kışın yaprağını döken ağaç ve çalılardan
oluşmaktadır. Sapsız meşe, ormandaki baskın ağaç türüdür.
Belgrad Ormanı, İstanbul ve çevresinde
canlı varlığı açısından da önemli bir bölgedir. Çok sayıda kuş, sürüngen ve
memelinin doğal yaşama ortamıdır. Ormana yönelik koruma tedbirleri ve hayvanlar
için koyulan av yasaklarıyla, tehlikede olan türler burada rahatça üreme
olanağı bulabilmektedir.
Su varlığı bakımından da oldukça zengin
bir coğrafyası olan Belgrad Ormanları, irili ufaklı pek çok akarsuya ev
sahipliği yapmaktadır. Bu akarsulardan bazılarının önüne Osmanlı döneminde
bentler kurulmuştur. Orman sınırları içinde farklı noktalara dağılmış toplam 6 adet
tarihî bent bulunmaktadır.
Günümüzde İstanbul Orman Bölge Müdürlüğü'nün idari sınırları içinde kalan Belgrad Ormanı, 1956 yılında bir mesire ve piknik alanı olarak düzenlenerek halka açılmış ve İstanbulluların kullanımınına sunulmuştur.
(kaynak: Vikipedi)